Ο Μοασκετικός Ολυμπιακός τρείς δεκαετίες....κι όχι μόνο....
Αναμένοντας τον αποψινό ιστορικό τελικό ( θα αναλύσω παρακάτω γιατί είναι ιστορικός....), ανατρέχω μέσα απο τις μνήμες μου και τα βιώματα μου αλλά και το αρχείο μου σε περιοδικά στις κατα καιρούς μπασκετικές ομάδες του θρύλου και στο πως τις βίωσα.....Αρχικά θυμάμαι αμυδρά στα τέλη της δεκαετίας του 70 την ομάδα των Γιαντζόγλου, Καστρινάκι, Μελίνι, Διάκουλα, Μπαρλά και Ράμμο με προπονητή των Κώστα Μουρούζη την περίοδο 78- 79 να είναι στις έξη καλύτερες ομάδες της Ευρώπης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών μαζί με τις Μακάμπι, Βαρέζε Ρεάλ, Μπανταλόνα και Μπόζνα Σεράγεβο. Προηγουμένως είχε περάσει απο τον προκριματικό όμιλο της τότε κορυφαίας Γαλλικής ομάδας της Λεμάν κερδίζοντας την στο Παπαστράτειο με 75-56 αλλά κυρίως κερδίζοντας την Πολωνική Γντανσκ με σκόρ 102-79...Στις έξη καλύτερες ομάδες κέρδισε μόνο την Μακάμπι στον Πειραιά με 79-77, νίκη που τότε είχε αποκτήσει μυθικές διαστάσεις....Απο τότε οι αναμνήσεις του μπασκετικού Ολυμπιακου περιορίστηκαν σε περιστασιακές ευρωπαικές συμμετοχές και σε αναμετρήσεις με τον μεγάλο αντίπαλο τον Παναθηναικό......Θεωρώ υποχρέωση μου να κάνω ιδαίτερη αναφορά στον άνθρωπο που με μύησε στον μπασκετικό Ολυμπιακό μέσα απο τα παιχνίδια μας, που είναι ο ξάδελφος μου ο Νίκος απο το Γουδί όταν συναντιόμασταν στο σπίτι του ή στο εξοχικό του στους Θρακομακεδόνες....και ξέρετε, οι μνήμες από την παιδική ηλικία είναι απο αυτές που σε σημαδεύουν για μια ζωή.....Άλλωστε όπως έχω δεί να αναγράφετε σε ενα τοίχο.....Πατρίδα είναι εκεί που έζησες στην παιδική ηλικία....
Ακολούθησε η γνωστές ιστορίες με το Ευρωπαικό που κέρδισε η εθνική Ελλάδος και η πορεία του μπασκετικού Άρη που <<γέμιζε >> τις νύχτες της Πέμπτης και μας έκαναν να μπορούμε να λέμε....είμασταν κι εμείς εκεί το 87....και ύστερα.....
Ερχόμενη η μπασκετική καθιέρωση της Ελλάδας σαν μπασκετική δύναμη....το μεράκι για μια ευρωπαική πορεία του Ολυμπιακού έγινε μεγαλύτερη...και τότε....Αναλαμβάνει ο Σωκράτης το μπάσκετ (σαν προθάλαμο της ενασχόλησης με την ποδοσφαιρική ομάδα....), φέρνει για προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη τον <<ξανθό>>, μάνατζερ τον Γιάννη Γιαννάκη κι αρχίζει να αγοράζει την αφρόκρεμα του μπάσκετ στην Ελλάδα......Θεωρώ πως αν για πολλούς ποδοσφαιρόφιλους ολυμπιακούς τους έχει σημαδέψει ο Τζιοβάννι( όχι εμένα πάντως....) για το μπάσκετ ο παίκτης που άλλαξε την μοίρα του μπασκετικού Ολυμπιακου( κι ας μην γεύτηκε ένα ευρωπαικό τίτλο....) ήταν... ο Ζάρκο Πάσπαλι....Εξίσου αξέχαστος παίκτης ήταν για πολλούς απο εμάς κι ο Εντι Τζόνσον αλλά ο Ζάρκο ήταν η μπασκετική προσωπικότητα που άλλαξε τον ρου της ιστορίας του μπασκετικού Ολυμπιακου και μας έμαθε το μπάσκετ.......( κάθε διαφωνία αποδεκτή....για να ανοίγει μπασκετική κουβέντα.....).....
Έτσι φτάνουμε στην απώλεια της πρόκρισης στο φαιναλ φορ του 1993 όπου ο Ζάρκο στα τελευταία δευτερόλεπτα πάτησε την πλάγια γραμμή....Απο εκεί και πέρα ξεκινάει η πρωτη εποποιια, 1994 τελικός στο Τελ- Αβιβ με Μπαναταλόνα , τις χαμένες βολές του Ζάρκο και την γνωστή ιστορία του Τάρπλευ και τον καυγά με τον Ιωαννίδη αλλά και τον ηδονικό αποκλεισμό του Παναθηναικού στον ημιτελικό... 1995 στην Σαραγόσα και τον χαμένο τελικό για την πάντα μισητή και σιχαμερή για μένα σε όλα τα σπόρ την Ρεάλ αφού βέβαια είχαν διατηρήσει τις παραδόσεις αποκλείοντας για μια ακόμα φορά τον Πανθηναικό...μεσολαβεί το ανύρπαρκτο 96 που δεν θυμάμαι ποιός πήρε το Ευρωπαικό αλλά θυμάμαι τους 35 πόντους διαφορά και....ερχόμαστε στην πρωτη φορά που σε σημαδεύει για πάντα....στη ΡΩΜΗ.....Με Τομιτς, Ριβερς, Σιγάλα, Ταρλατς, Φασούλα, Νάκιτς, Μπακατσιά, και τον Γερμανό Κρίστιαν Βελπ....όσα ευρωπαικά κι αν γραφούν στο παλμαρέ, η Ρώμη θα είναι το πρώτο και το πιο αξέχαστο....
Απο τότε χρειάστηκε να φτάσουμε το 2010 για να πάμε ξανά τελικο ( κι αφου προηγουμένως έχει έρθει ο αναμορφωτής της τελευταίας και σύγχρονης ομάδας ο ....Αρχηγός, Βασίλης Σπανούλης!!!!!!!!)
. Ίσως ο πιο ξεχασμένος τελικός στο Βερολίνο με ήττα ρεβάνς για το 97 απο την Μπαρτσελόνα....και μετά.....2012 και 2013, δύο τελικοί, δύο κατακτήσεις πακέτο στην Κωνσταντινούπολή και το Λονδίνο με παίκτες που είναι ενεργοί εως σήμερα με ηγέτη τον Σπανούλη και υπαρχηγό τον Πρίντεζη, τον Μάντζαρη....σε εποχές δύσκολες μνημονιακές, εργασιακά περιέργες, που δεν το συζητώ, πανηγυρίσαμε και το χαρήκαμε, αλλά(κι αφου σημειώσουμε και την συμμετοχή στον τελικό του φαιναλ -φορ του 2015 και την ήττα απο την γνωστή σιχαμερή....).....αλλά .....2017 και ΠΑΛΙ ....Κωνσταντινούπολή, με αντίπαλο τουρκική ομάδα στις 21 Μαίου των Αγίων Κωνσταντινου κι Ελένης κι αφου έχουμε αποκλείσει και πάλι την ΤΣΣΚΑ( εξου και η απάντηση για τον πιο ιστορικό τελικο που αναφέρθηκα πιο πάνω....)....ειμαστε ΕΔΩ κι αγωνιούμε να το σηκώσουμε και να μας <<σημαδέψει>> όπως το πρώτο στη Ρώμη.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!
