ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ - ΣΧΟΛΙΚΗ ΣΤΕΓΗ
Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου βρέθηκα στο νησί της Μυτιλήνης για να βοηθήσω δύο καλούς συναδέλφους και πανάξιους Μηχανικούς στην τοπογραφική αποτύπωση τριών σχολείων που είχαν υποστεί ζημιές από τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό, ώστε να επιδιορθωθούν και σε μερικά ακόμη για την συλλογή υπολειπόμενων στοιχείων απαιτούμενων για προηγούμενα συνεργεία τοπογραφικών αποτυπώσεων.
Το πρώτο σχολείο για αποτύπωση ήταν το Δημοτικό στο χωριό Πλαγιά λίγο πριν το Πλωμάρι. Ένα χωριό που δεν θα το έλεγες ημιορεινό αλλά σκαρφαλωμένο σε πλαγιά με δυσδιάκριτα όρια από το διπλανό χωριό του Τρύγωνα από όπου διέρχεται ο επαρχιακός δρόμος για το Πλωμάρι.
Το Σχολείο χτίστηκε το 1931 με δωρεά Ελλήνων Ομογενών της Αμερικής, όπως αναγράφεται σε πλάκα δίπλα από την είσοδο του κτιρίου.
Πάνω από την είσοδο του προαύλιου χώρου υπάρχει το καμπαναριό της γειτονικής εκκλησίας που χτίστηκε κι αυτό με δωρεά στην συγκεκριμένη θέση, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες επειδή δεν ακουγόταν από την θέση που είναι η εκκλησία.
Όταν φτάσαμε μετακόμιζαν τον εξοπλισμό του σχολείου στον προαύλιο χώρο του Νηπιαγωγείου του Τρύγωνα όπου είχαν στηθεί λυόμενες κατασκευές- κοντέινερ για να γίνονται τα μαθήματα.
Μιλήσαμε με τον μέχρι πριν απο λίγα χρόνια δάσκαλο και διευθυντή ο οποίος εργάστηκε στο σχολείο αυτό δεκαεπτά χρόνια, εκεί μπουσούλησε γιατί εργαζόταν ο πατέρας του για εικοσιεπτά χρόνια ενώ τώρα εργάζεται η σύζυγός του.
Αρχικά είχε κτιστεί η αριστερή πτέρυγα ενώ στη συνέχεια προστέθηκε στα δεξιά της το υπόλοιπο κτίσμα. Στην πτέρυγα αυτή υπήρχε και το θέατρο αίθουσα τελετών στο οποίο <<ανέβαιναν>> θεατρικές παραστάσεις τις οποίες έρχονταν από την πόλη της Μυτιλήνης για να τις παρακολουθήσουν σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην διευθυντή. Στο πλαϊνό της δεξιάς πτέρυγας υπάρχουν οι τουαλέτες, οι οποίες χτίστηκαν το 1970 με δωρεά των εθνοφυλάκων της Πλαγιάς.
Στο σχολείο φοιτούν τριανταεπτά παιδιά που όπως προαναφέρθηκε μεταφέρθηκαν σε κοντέινερ στο χώρο τoυ νηπιαγωγείου του Τρύγωνα.
Το δεύτερο σχολείο που αποτυπώθηκε ήταν το Δημοτικό Σχολείο Πολυχνίτου. Το σχολείο λειτούργησε το 1927. Η κατασκευή του κράτησε τρία χρόνια. Στο γραφείο των καθηγητών υπάρχει στον τοίχο φωτογραφία από το κτίσιμο του σχολείου στην οποία απεικονίζεται ο ιερέας Αρχιμανδρίτης του χωριού ο οποίος ζητούσε επιτακτικά την κατασκευή του γιατί δεν μπορούσε να βλέπει χίλια παιδιά του χωριού να περιφέρονται άσκοπα.....Ο ίδιος ταξίδεψε στο Άγιον Όρος για την επιλογή και την αγορά της ξυλείας για τα πατώματα και το ζευκτό της σκεπής, ξυλεία που αντέχει μέχρι σήμερα....
Φέτος τον Ιούνιο γιορτάστηκαν τα ενενήντα χρόνια του σχολείου, την επόμενη μέρα έγινε ο καταστροφικός σεισμός.....
Το σχολείο διακρίνεται για τις εξαιρετικές τοιχογραφίες του απο την ελληνική μυθολογία που είναι αποτέλεσμα της δεξιότητας του Διευθυντή και καθηγητή καλλιτεχνικών. Επίσης είναι ιδιαίτερα προσεγμένο με πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά όπως σκάκι, τάβλι, τέννις κλπ.....
Τα παιδιά για τα μαθήματα μετακόμισαν και στεγάζονται σε κοντέινερ που τοποθετήθηκαν στο γειτονικό γυμνάσιο.....
Το τρίτο σχολείο ήταν ήταν το Νηπιαγωγείο του Τρύγωνα. Βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο που διέρχεται από το χωριό και είναι κατασκευασμένο κι αυτό από δωρεές. Λειτουργεί ως ολοήμερο νηπιαγωγείο. Χρήζει οικοδομικών επισκευών και τα νήπια φιλοξενούνται κι αυτά όπως τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Πλαγιάς σε κοντέινερ που έχουν τοποθετηθεί στον προαύλιο χώρο. Κι αυτό το σχολείο είναι ιδιαίτερα προσεγμένο.
Επισκεφτήκαμε και δύο ακόμα σχολεία στο Πλωμάρι, το ΕΠΑΛ και το Δημοτικό για την συμπληρωματική συλλογή στοιχείων των προηγουμένων συνεργείων των συναδέλφων Μηχανικών. Κι εδώ ήταν κτίρια νεοκλασικά του προηγούμενου αιώνα.
Σκοπός αυτής τη μερικής καταγραφής της σχολικής στέγης μέσα από το οδοιπορικό ορισμένων σχολείων της Μυτιλήνης είναι για να δοθεί έμφαση στο ότι υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που έρχεται από μια άλλη εποχή....Μια εποχή που τα σχολεία φτιάχνονταν με μεράκι με δωρεές του απόδημου ελληνισμού....Μια άλλη Ελλάδα που διψάει για μάθηση ιδιαίτερα αυτή την εποχή της οικονομικής κρίσης και δάσκαλοι που δίνουν και την ψυχή τους... Είναι κρίμα τα σχολικά αυτά κτίρια να αφεθούν στην τύχη τους και να μην χρηματοδοτηθεί η επισκευή τους.... Κρίμα και για τα παιδιά, κρίμα και γι' αυτούς που τα είχαν κατασκευάσει....
Ένας άλλος σκοπός είναι επίσης να αναδειχθεί η αξιοσύνη των Μηχανικών και του προσωπικού της ΚΤΥΠ Α.Ε και το σημαντικό έργο που συντελεί ο Οργανισμός....
Τέλος, σκοπός είναι να επισημανθεί πως ανεξάρτητα από το αν η σχολική στέγη ανήκει στην Κεντρική Κυβέρνηση ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι εκάστοτε υπεύθυνοι πρέπει να βγαίνουν από τα γραφεία τους και να επισκέπτονται τα σχολεία ανά την επικράτεια, ώστε να σχηματίζουν ιδίαν εικόνα και άποψη για τα σχολικά κτίρια και τις ανάγκες τους....
Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου βρέθηκα στο νησί της Μυτιλήνης για να βοηθήσω δύο καλούς συναδέλφους και πανάξιους Μηχανικούς στην τοπογραφική αποτύπωση τριών σχολείων που είχαν υποστεί ζημιές από τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό, ώστε να επιδιορθωθούν και σε μερικά ακόμη για την συλλογή υπολειπόμενων στοιχείων απαιτούμενων για προηγούμενα συνεργεία τοπογραφικών αποτυπώσεων.
Το πρώτο σχολείο για αποτύπωση ήταν το Δημοτικό στο χωριό Πλαγιά λίγο πριν το Πλωμάρι. Ένα χωριό που δεν θα το έλεγες ημιορεινό αλλά σκαρφαλωμένο σε πλαγιά με δυσδιάκριτα όρια από το διπλανό χωριό του Τρύγωνα από όπου διέρχεται ο επαρχιακός δρόμος για το Πλωμάρι.
Το Σχολείο χτίστηκε το 1931 με δωρεά Ελλήνων Ομογενών της Αμερικής, όπως αναγράφεται σε πλάκα δίπλα από την είσοδο του κτιρίου.
Πάνω από την είσοδο του προαύλιου χώρου υπάρχει το καμπαναριό της γειτονικής εκκλησίας που χτίστηκε κι αυτό με δωρεά στην συγκεκριμένη θέση, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες επειδή δεν ακουγόταν από την θέση που είναι η εκκλησία.
Όταν φτάσαμε μετακόμιζαν τον εξοπλισμό του σχολείου στον προαύλιο χώρο του Νηπιαγωγείου του Τρύγωνα όπου είχαν στηθεί λυόμενες κατασκευές- κοντέινερ για να γίνονται τα μαθήματα.
Μιλήσαμε με τον μέχρι πριν απο λίγα χρόνια δάσκαλο και διευθυντή ο οποίος εργάστηκε στο σχολείο αυτό δεκαεπτά χρόνια, εκεί μπουσούλησε γιατί εργαζόταν ο πατέρας του για εικοσιεπτά χρόνια ενώ τώρα εργάζεται η σύζυγός του.
Αρχικά είχε κτιστεί η αριστερή πτέρυγα ενώ στη συνέχεια προστέθηκε στα δεξιά της το υπόλοιπο κτίσμα. Στην πτέρυγα αυτή υπήρχε και το θέατρο αίθουσα τελετών στο οποίο <<ανέβαιναν>> θεατρικές παραστάσεις τις οποίες έρχονταν από την πόλη της Μυτιλήνης για να τις παρακολουθήσουν σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην διευθυντή. Στο πλαϊνό της δεξιάς πτέρυγας υπάρχουν οι τουαλέτες, οι οποίες χτίστηκαν το 1970 με δωρεά των εθνοφυλάκων της Πλαγιάς.
Στο σχολείο φοιτούν τριανταεπτά παιδιά που όπως προαναφέρθηκε μεταφέρθηκαν σε κοντέινερ στο χώρο τoυ νηπιαγωγείου του Τρύγωνα.
Το δεύτερο σχολείο που αποτυπώθηκε ήταν το Δημοτικό Σχολείο Πολυχνίτου. Το σχολείο λειτούργησε το 1927. Η κατασκευή του κράτησε τρία χρόνια. Στο γραφείο των καθηγητών υπάρχει στον τοίχο φωτογραφία από το κτίσιμο του σχολείου στην οποία απεικονίζεται ο ιερέας Αρχιμανδρίτης του χωριού ο οποίος ζητούσε επιτακτικά την κατασκευή του γιατί δεν μπορούσε να βλέπει χίλια παιδιά του χωριού να περιφέρονται άσκοπα.....Ο ίδιος ταξίδεψε στο Άγιον Όρος για την επιλογή και την αγορά της ξυλείας για τα πατώματα και το ζευκτό της σκεπής, ξυλεία που αντέχει μέχρι σήμερα....
Φέτος τον Ιούνιο γιορτάστηκαν τα ενενήντα χρόνια του σχολείου, την επόμενη μέρα έγινε ο καταστροφικός σεισμός.....
Το σχολείο διακρίνεται για τις εξαιρετικές τοιχογραφίες του απο την ελληνική μυθολογία που είναι αποτέλεσμα της δεξιότητας του Διευθυντή και καθηγητή καλλιτεχνικών. Επίσης είναι ιδιαίτερα προσεγμένο με πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά όπως σκάκι, τάβλι, τέννις κλπ.....
Τα παιδιά για τα μαθήματα μετακόμισαν και στεγάζονται σε κοντέινερ που τοποθετήθηκαν στο γειτονικό γυμνάσιο.....
Το τρίτο σχολείο ήταν ήταν το Νηπιαγωγείο του Τρύγωνα. Βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο που διέρχεται από το χωριό και είναι κατασκευασμένο κι αυτό από δωρεές. Λειτουργεί ως ολοήμερο νηπιαγωγείο. Χρήζει οικοδομικών επισκευών και τα νήπια φιλοξενούνται κι αυτά όπως τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Πλαγιάς σε κοντέινερ που έχουν τοποθετηθεί στον προαύλιο χώρο. Κι αυτό το σχολείο είναι ιδιαίτερα προσεγμένο.
Επισκεφτήκαμε και δύο ακόμα σχολεία στο Πλωμάρι, το ΕΠΑΛ και το Δημοτικό για την συμπληρωματική συλλογή στοιχείων των προηγουμένων συνεργείων των συναδέλφων Μηχανικών. Κι εδώ ήταν κτίρια νεοκλασικά του προηγούμενου αιώνα.
Σκοπός αυτής τη μερικής καταγραφής της σχολικής στέγης μέσα από το οδοιπορικό ορισμένων σχολείων της Μυτιλήνης είναι για να δοθεί έμφαση στο ότι υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που έρχεται από μια άλλη εποχή....Μια εποχή που τα σχολεία φτιάχνονταν με μεράκι με δωρεές του απόδημου ελληνισμού....Μια άλλη Ελλάδα που διψάει για μάθηση ιδιαίτερα αυτή την εποχή της οικονομικής κρίσης και δάσκαλοι που δίνουν και την ψυχή τους... Είναι κρίμα τα σχολικά αυτά κτίρια να αφεθούν στην τύχη τους και να μην χρηματοδοτηθεί η επισκευή τους.... Κρίμα και για τα παιδιά, κρίμα και γι' αυτούς που τα είχαν κατασκευάσει....
Ένας άλλος σκοπός είναι επίσης να αναδειχθεί η αξιοσύνη των Μηχανικών και του προσωπικού της ΚΤΥΠ Α.Ε και το σημαντικό έργο που συντελεί ο Οργανισμός....
Τέλος, σκοπός είναι να επισημανθεί πως ανεξάρτητα από το αν η σχολική στέγη ανήκει στην Κεντρική Κυβέρνηση ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι εκάστοτε υπεύθυνοι πρέπει να βγαίνουν από τα γραφεία τους και να επισκέπτονται τα σχολεία ανά την επικράτεια, ώστε να σχηματίζουν ιδίαν εικόνα και άποψη για τα σχολικά κτίρια και τις ανάγκες τους....
